شما هم از شلختگی کودکتون رنج می برید؟
گاهی اوقات ما والدین در برابر شلختگی ها و بی نظمی های کودک به ستوه آمده، داد و فریاد می کنیم و یا آمرانه از او می‌خواهیم به منظم کردن محیط اطرافش بپردازه.
متاسفانه این نوع برخورد ما علاوه بر این که ضعف ما رو نشون می ده، موجب بیزاری کودک نسبت به نظم و منظم بودن هم خواهد شد.
و اما برخورد صحیح ما در این رابطه چطور باید باشه؟
* کودکان آینه تمام نمای رفتار ما والدین هستن. برای توصیه نظم به کودک، پیش از هر چیزی باید خود ما، نظم رو رعایت کنیم.
* برای رعایت نظم در خانه، قوانینی رو وضع کرده و پیامدهای رعایت این قوانین رو به صورت واضح بیان کنیم. مثلا: به کودک بگیم: “اگر همیشه وسایلمون رو سر جای خودش قرار بدیم، اتاقمون قشنگ تره، به علاوه با اومدن مهمان هم دستپاچه نمی شیم…”
* با رعایت نظم توسط کودک، اونو تشویق کنیم و به او پاداش مثبت بدهیم. مثلا بگیم: “آفرین به تو. چون اتاقت رو مرتب کردی، حالا با هم یه بازی دو نفره انجام میدیم…”
* روند نظم دادن و مرتب کردن محیط اطراف رو به یک کار خوشایند تبدیل کنیم. طوری که به بچه ها خوش بگذره…
* کمال گرا نباشیم و سعی کنیم از کودک به اندازه توانش انتظار داشته باشیم.
* اگر با وجود آموزش های لازم باز هم کودکمان نظم رو رعایت نمی کنه و بی نظمی داره به یک عادت تبدیل می شه، می تونیم از راهبرد “تنبیه محرومیتی” استفاده کنیم. مثلا اگر بعد از بازی، وسایلش رو جمع نکرد، اونو از یک سرگرمی لذت بخش، به مدت چند دقیقه محروم کنیم.
نکته:در رابطه با استفاده از تنبیه محرومیتی باید مراقب بود، تنبیه متناسب با سن، روحیات و توان کودک باشه و مدت زمانش طولانی نشه.
و اما نکته طلایی
نظم محیطی یکی از مقدمات رسیدن به نظم فکری است و نظم فکری یکی از مولفه های مهم دستیابی به موفقیت هست. پس سعی کنیم نظم پذیری را از همین کودکی در وجود فرزندمون نهادینه کنیم…
